Στην ρητορική του μίσους απαντάμε με περισσότερη Δημοκρατία στην Ευρώπη

Στις 20 Ιανουαρίου 2017 λίγο μετά τις 19:00(ώρα Ελλάδος)  ο Ντόναλτ Τράμπ ορκίστηκε ως ο 45^ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της  Αμερικής  μετά την αναπάντεχη εκλογική του επιτυχία στις εκλογές της 8^ης Νοεμβρίου.
Η προεκλογική του ρητορική βασίστηκε στο μίσος , στην στηλίτευση με κατηγορηματικό τρόπο της πολιτικής της προηγούμενης διακυβέρνησης Ομπάμα , σε εθνικιστικούς παραλληλισμούς  όπως επίσης και στον λαϊκισμό . Μια προεκλογική καμπάνια χωρίς ουσιαστικό πολιτικό λόγο, δίχως συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και συγκροτημένο πρόγραμμα για το μέλλον των Η.Π.Α στο παγκόσμιο γίγνεσθαι . Οι προεκλογικές εξαγγελίες άρχισαν σταδιακά να εφαρμόζονται , με την παγκόσμια κοινότητα να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις δραματικές εξελίξεις που δρομολογούνται ήδη από τις πρώτες μέρες του επιχειρηματία στην εξουσία.

   Μεγάλος ‘’χαμένος’’ της νέας τάξης πραγμάτων στην αμερικάνικη πολιτική σκηνή φαίνεται πως είναι η Γηραιά Ήπειρος. Τις τελευταίες δεκαετίες  οι σχέσεις των ευρωπαϊκών κρατών με την παγκόσμια υπερδύναμη είναι πολύ στενές εξαιτίας κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ .Το νέο δόγμα όμως της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής οδηγεί την μεγάλη δύναμη σε απομονωτισμό και στην ΄’διάρρηξη ‘’των σταθερών και διαχρονικών δεσμών με την Ευρώπη. Επίσης ένα σημαντικό στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί είναι η όλο και αυξανόμενη τάση της Ευρώπης προς την ακροδεξιά και τον εθνικισμό. Η αυξανόμενη τάση αυτή τείνει προς θεσμοποίηση  , εν όψει και των εκλογικών αναμετρήσεων μέσα στο 2017 σε Γερμανία και Γαλλία οδηγώντας στην κατάληψη ίσως της εξουσίας από το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στην περίπτωση της Γαλλίας και στην ενίσχυση των ποσοστών του  AfD (Ενναλακτική για την Γερμανία) .Ο τρόμος του εθνικισμού και της ξενοφοβίας πλανιέται πάνω από την Ευρώπη , ταρακουνώντας τα θεμέλια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ο κόσμος μας ξαναζεί εποχές της δεκαετίας του 1930  , όπου η κρίση και η ύφεση οδήγησαν στον πόλεμο και την ολοκληρωτική καταστροφή .

    Η κοινωνία των Ευρωπαίων Πολιτών δεν πρέπει να μείνει άπραγη στις νέες αυτές προκλήσεις . Η απάντηση που πρέπει να δώσουμε όλοι μας στην ρητορική του μίσους είναι Δημοκρατία και περισσότερη Ευρώπη !Σαφώς και δεν είναι πολύ εύκολη η εφαρμογή της συγκεκριμένης θέσης, δεδομένων των οικονομικών συνθηκών και της αδιαλλαξίας της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αλλάξει ρότα προς περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών. Η κοινωνία είναι όμως αυτή που μπορεί να μεταβάλει τα υφιστάμενα δεδομένα και να οδηγήσει την Ευρώπη στην ανάκαμψη και την ευημερία. Όλα αυτά όμως σήμερα φαντάζουν ουτοπικά και μη εφαρμόσιμα. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι απρόθυμες και δυσκίνητες για να αλλάξουν τις συνθήκες που υπάρχουν. Η όποια προσπάθεια και αν γίνεται ,έχει προσδοκώμενο όφελος για αυτούς που την συντονίζουν. Στις μέρες μας έχει εκλείψει το βασικό νόημα της δημοκρατικής κοινωνίας η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά είτε ως άμεσα ενδιαφερόμενος, π.χ. για να κατέβει στην πολιτική, είτε για να είναι ενήμερος σχετικά με την πολιτική.

    Κοινωνοί του κόσμου ενωθείτει !: θα μπορούσε να ήταν το βασικό σύνθημα μιας παγκόσμιας εκστρατείας ενάντια στο μίσος , στο ρατσισμό, στον λαϊκισμό και στα κλειστά σύνορα. Ίσως όμως το κυριότερο για να πετύχει μια μεγάλων διαστάσεων συντονισμένη αντίδραση για την εκλογή Τραμπ και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι η παγκόσμια κοινωνία να αλλάξει νοοτροπία και να δράσει με αποτελεσματικούς τρόπους, συμπαγής και ενωμένη, αντιμετωπίζοντας από κοινού τις νέες προκλήσεις. Γιατί όπως είπε και ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του : στην Δημοκρατία το σημαντικότερο αξίωμα είναι αυτό του πολίτη.

 Θάνος Παγκούτσος